Het logo is gebaseerd op een archeologisch artefact:

​

een fragment van het in 1909 gevonden Överhogdal tapijt uit de late Vikingtijd (uit de 10e of 11e eeuw).

Het is de rune voor de Levensboom of Yggdrasil. Helemaal in de top ervan zit een roofvogel, meestal een adelaar genoemd. ​​De Vikingen volgden een late vorm van de oeroude Levensboomtraditie.

​

In de oudere, oorspronkelijke culturen met een Eya Levensboomcultus was de duif één van de belangrijkste dieren die ermee geassocieerd waren.

Dit kwam een duif zelf mij vertellen: het diertje bleef tot ik besefte dat haar soort een plek in het logo moest krijgen. Daarom vervangt de duif hier de adelaar.

​​

​

De verticale scheidingslijn is de Futhark-letter van taxus:

de eihwaz.

 

Het Futhark is het oudste bekende runenalfabet van de Germanen en Scandinaviërs. De Scandinavische variant van het Keltische Ogham, zeg maar.

​

​

In de naam zit de oudste gekende naam van Taxus baccata:

​

Eya werd teruggevonden in spijkerschrift bij de Hittieten in het huidige Anatolië, gedateerd op 1750 tot 1500 v.C. De Hittieten vereerden Eya als hun centrale Levensboom.